ویروس لوسمی گاو (BLV) عامل شایع¬ترین بیماری نئوپلاستیک گاو یا لکوز آنزئوتیک گاو (EBL) می¬باشد که به¬عنوان یک رتروویروس تیپ C برون¬زا در جنس دلتارتروویروس از خانواده¬ی رتروویریده طبقه-بندی شده است. اغلب گاوهای آلوده به BLV، هیچ¬گونه علامت درمانگاهی را نشان نمی¬دهند و در تمام طول عمر به¬عنوان حامل، توانایی انتقال ویروس را از طریق لنفوسیت¬های آلوده به سایر دام¬های حساس دارند. عفونت با BLV ضررهای اقتصادی مهمی را به صنعت دامداری وارد می¬کند و هزینه¬های قابل توجهی برای کنترل و ریشه¬کنی آن صرف می¬شود. از¬این¬رو انجام مطالعات به¬منظور تعیین وضعیت آلودگی به آن در سطح ملی ضروری است. با توجه به اینکه امروزه هیچ واکسن یا درمان مناسبی برای عفونت¬های ناشی از BLV وجود ندارد، کنترل و ریشه¬کنی موثر آن، با تشخیص سریع عفونت و حذف یا جداسازی گاوهای آلوده امکان پذیر است. در حال حاضر الایزا (ELISA)، بهترین روش آزمایشگاهی جهت تشخیص آنتی¬بادی¬های ضد ویروس لکوز به¬خصوص آنتی¬بادی¬های ضد گلیکوپروتئین gp51 و پروتئین p24 آن می¬باشد. هدف از این مطالعه، تولید آنتی¬بادی مونوکلونال بر ضد پروتئین p24 ویروس لکوز گاوی بود تا در آینده امکان طراحی آزمایش الایزای رقابتی ضد لکوز فراهم گردد. بدین منظور از پروتئین p24 که از طریق بیان ژن در باکتری E. coli به¬صورت نوترکیب تولید شده بود، به¬عنوان آنتی¬ژن استفاده گردید. پس از ایمن¬سازی موش¬های نژاد Balb/c با آنتی¬ژن نوترکیب، سلول¬های طحالی یک موش ایمن توسط پلی¬اتیلن گلیکول (PEG) با سلول¬های میلومای SP2/0 ادغام شدند. مخلوط سلولی فیوژن یافته در محیط HAT وارد و در پلیت 96 خانه تقسیم گردید. سپس مایع رویی کلون¬های اولیه توسط آزمایش الایزای غیرمستقیم غربالگری شدند و کلون¬های مثبت (7F2، 10G2 و 7C5) بعد از 2 بار کلونینگ، انتخاب گردیدند. به¬منظور بررسی ایمونوژن بودن اپی¬توپ¬هایی که آنتی¬بادی¬های مونوکلونال بر ضد آن¬ها تولید شده بودند، امکان مهار واکنش این آنتی¬بادی¬ها با استفاده از یک سرم پلی¬کلونال ضد BLV (کنترل مثبت یک کیت تجاری الایزا) در آزمایش الایزای رقابتی بررسی شد. بر اساس این نتایج به¬نظر می¬رسد یکی از آنتی¬بادی¬های اختصاصی تولید شده بر ضد p24، به¬منظور طراحی روش-های تشخیص آزمایشگاهی BLV مفید باشد.

آنفلوانزا یک بیماری مهم ویروسی و با اهمیت جهانی است که خسارت¬های اقتصادی زیادی را به صنعت طیور وارد می¬کند و بنابراین تشخیص سریع این بیماری اهمیت زیادی دارد. اخیراً با استفاده از آنتی¬بادی¬های مونوکلونال و پلی¬کلونال ضد نوکلئوپروتئین (NP) ویروس آنفلوانزای جنس A که در دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز تهیه شده بودند، یک آزمایش الایزای تسخیر آنتی¬ژن خانگی (AC-ELISA) با حساسیت و ویژگی بسیار بالا برای ردیابی پروتئین NP در نمونه¬های سواب نای ماکیان طراحی گردید. با توجه به دشواری تهیه سواب نای و نیز به¬منظور تسهیل نمونه¬برداری از پرندگان بیمار، مطالعه حاضر با هدف بهینه-سازی آزمایش الایزای تسخیر آنتی¬ژن خانگی برای ردیابی NP در نمونه¬های مدفوع مرغ انجام گرفت. بهینه-سازی، بیشتر در مرحله¬ی آماده¬سازی نمونه¬های مدفوع پیش از افزودن به پلیت الایزا انجام شد. به این منظور یک نمونه مدفوع فاقد ویروس با حجم مشخصی از مایع آلانتوئیک حاوی ویروس مخلوط شده و با استفاده از بافرهای مختلف برای بررسی در الیزا آماده سازی شد. نتایج الیزا نشان داد که بافر PBS حاوی FBS ، PMSF و تریتون X-100 از عملکرد مناسبی برخوردار بود. با این¬حال این آزمایش قادر به نشان دادن حضور ویروس در مدفوع جوجه¬های آلوده شده به صورت تجربی نبود اما حضور ویروس در سوآب نای تهیه شده از این پرندگان به¬خوبی نشان داده شد. بر اساس این مطالعه به¬¬نظر می¬رسد برای ردیابی ویروس آنفلوآنزا در نمونه¬های مدفوع مرغ آزمایش AC-ELISA به بهینه¬سازی بیشتری نیاز دارد.

<p>تب نزله&not;ای بدخیم (Malignant catarrhal fever, MCF)، یکی از مهمترین بیماری&not;های ویروسی در گاو و گاومیش و انواع دیگری از حیوانات می&not;باشد. MCF به عنوان یک بیماری لنفوپرولیفراتیو و در عین حال کشنده شناخته شده است. این بیماری توسط دو ویروس مختلف با نام&not;های (AlHV-1) Alcelaphine herpes virus 1 و (OvHV-2) Ovine herpes virus ایجاد می&not;گردد که مخزن آن&not;ها به ترتیب، ویلدبیست و گوسفند می&not;باشد. هرپس ویروس دیگری به نام caprine herpesvirus-2 (CpHV-2) شناخته شده که مخزن آن، بزهای اهلی می باشد.این مطالعه جهت بررسی آلودگی گاومیش&not;های رودخانه&not;ای با OvHV-2 و CpHV-2 در شهر اهواز صورت گرفته است. به این منظور 150 نمونه خون از گاومیش&not;های رودخانه&not;ای این شهر جمع آوری و آزمایش PCR شد. در ابتدا از هر یک از نمونه&not;ها بافی کت تهیه شد و DNA بافی&not;کت&not;ها استخراج شد. سپس وجود OvHV-2 و CpHV-2 با آزمایش semi nested PCR بررسی شد. براساس نتایج آزمایش PCR، 67/0 درصد گاومیش&not;ها حامل OvHV-2 DNA و 67/0 درصد نیز حامل CpHV-2 DNA بودند. میزان شیوع عفونت با ویروس های OvHV-2 و CpHV-2 در جمعیت گاومیش&not;های تحت مطالعه بسیار کمتر از نتایج ارائه شده در مطالعه پیشین در سال 2013 می&not;باشد. بر اساس نتایج تحقیق حاضر می&not;توان عنوان نمود که فرضیه نقش دوگانه (به عنوان حیوان حساس و حیوان مخزن) برای گاومیش رودخانه&not;ای احتمالا صحیح نمی&not;باشد زیرا در صورت صحت این فرضیه، ویروس باید بصورت مستقل از نشخوارکننده کوچک در جمعیت گاومیش حضور داشته و بقای خود را حفظ کند، اما مطالعه حاضر گویای چنین امری نمی&not;باشد. با نشان دادن حضور ویروس در ترشحات و نه DNA آن، شاید بتوان نتیجه گیری نمود که گاومیش&not;ها حداقل در یک دوره کوتاه ممکن است نقش حیوان مخزن را نیز بازی کنند.</p>

وﯾﺮوس ﻟﮑﻮز ﮔﺎو (BLV) یک رتروویروس تیپ C اگزوژن ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑـﻪ ﺟـﻨﺲ دﻟﺘـﺎ وﯾـﺮوس از ﺧﺎﻧﻮاده رﺗﺮووﯾﺮﯾﺪه اﺳﺖ. اکثر حیوانات آلوده بهBLV بدون علائم بالینی به زندگی ادامه می‏دهند و به عنوان حامل، ویروس را پخش می‏کنند اما در برخی از گاوها عفونت با ویروس لکوز گاوی موجب لنفوما (بیماری لکوز) می‌‌شود.BLV یکی از ویروس‌های تاثیر گذار بر اقتصاد دامداری است و خسارات عمده آن شامل حذف گاو‏های مبتلا به تومور، کاهش توان تولید و فعالیت تولیدمثلی و محدودیت‏های صادرات گاو و اسپرم به کشور‏های وارد کننده می‏باشد. ﺑﺎ ﺗﻮﺟـﻪ ﺑـﻪ خسارت‌های ناشی از این ویروس ﺑﻌﻀﯽ از ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺟﻬـﺖ رﯾـﺸﻪ ﮐﻨـﯽ و یا کنترل آن در دﺳﺖ اﺟﺮا دارﻧﺪ. ﺑﺮﻫﻤﯿﻦ اﺳﺎس اﻧﺠﺎم ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت وﺳﯿﻊ ﺑـﻪ ﻣﻨﻈـﻮر ﺗﻌﯿـﯿﻦ وﺿﻌﯿﺖ آﻟﻮدﮔﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ وﯾﺮوس در ﺳﻄﺢ ملی ضروری می‌‌باشد. از آنجایی که تولید پایدار آنتی‏بادی‏ها از ویژگی‏های آلودگی به ویروس لکوز گاوی می‏باشد، بررسی سرولوژیکی از بهترین راه‏های شناسایی حیوانات آلوده است. از جمله روش‏های سرولوژیکی رایج که برای تشخیص BLV به کار می‏رود، تست الایزا (ELISA) می‌‌باشد. بیشتر پروتئین‏های ساختاری BLV، بخصوص گلیکوپروتئین‏های gp51 و پروتئین p24 بسیار ایمونوژن هستند و الیزا می‏تواند آنتی‏بادی ضد هر دو پروتئین p24 و gp51 را شناسایی کند و در مقایسه با سایر آزمایش در سطح وسیع مورد استفاده قرار گیرد. هدف ازاین مطالعه، کلونینگ مولکولی و بیان پروتئین p24 در یک سیستم بیانی پروکاریوتی بود تا در آینده ازاین پروتئین ‏نوترکیب در مطالعات طراحی الیزا و یا تولید آنتی بادی منوکلونال به عنوان آنتی ژن استفاده گردد. برای این هدف ابتدا با انجام PCR بر روی نمونه خون یک راس گاو آلوده به BLV، ژن p24 تکثیر گردید و سپس با استفاده از وکتور بیانی pMalc2x در باکتری E.coli کلون و بیان شد. پروتئینp24 نوترکیب با استفاده از ستون کروماتوگرافی رزین آمیلوز خالص شد. بررسی پروتئین نوترکیب p24 در آزمایش‌های وسترن بلات و دات الایزا با استفاده از سرم‌های کنترل مثبت و منفی یک کیت الایزای تجاری BLV توانایی واکنش گری پروتئین نوترکیب با آنتی بادی‌های ضد BLV را تائید کرد. نتایج این مطالعه پیشنهاد می-کند که پروتئین P24 نوترکیب تولید شده بالقوه قابلیت استفاده در طراحی کیت‌های الایزا برای تشخیص حضور آنتی بادی ضد BLV و یا تولید آنتی بادی منوکلونال را دارا می‌‌باشد.

 طاعون نشخوارکنندگان کوچک به صورت یک بیماری اولیه در گوسفند و بز بروز می‌کند. گوسفند و بز به یک میزان به آلودگی به ویروس حساس هستند اما بیماری در بزها بهصورتشدیدتر اتفاق می‌افتد. گاو،گاومیش، شتر و خوک غالباً به شکل تحت‌بالینی مبتلا می‌شوند اما به دلیل تداوم انتقال ویروس از نشخوارکنندگان کوچک به آنها، این حیوانات ممکن است در اپیدمیولوژی ویروس PPR نقش ایفا نمایند. بنابراین آگاهی از وضعیت آلودگی در این حیوانات به‌ویژه گاو وگاومیش می‌تواند درک بهتری از اپیدمیولوژی PPR در هر منطقه ارائه نماید. به‌همین منظور این مطالعه برای آگاهی از میزان آلودگی گاومیش‌های ارجاعی به کشتارگاه اهواز انجام گرفت. نمونه خون از 150 راس گاومیشبلافاصله بعد از کشتار اخذ شده و سرم‌ها تا زمان آزمایش خنثی‌سازی ویروس در دمای 20- درجه سانتی‌گراد نگه‌داری گردید. از ویروس تخفیف حدت یافته موجود در واکسن زنده کشت داده شده در محیط کشت سلولی VERO، برای آزمایش خنثی‌سازی ویروس استفاده شد. براساس آزمایش خنثی‌سازی ویروس، 33/11% از گاومیش‌های تحت مطالعه دارای پادتن ضد‌ویروس PPRبودند. تجزیه و تحلیل آماری نشان داد ارتباطی بین آلودگی به ویروس با سن و جنس وجود نداشت اما فراوانی آلودگی در سنین پایین‌تر کم‌تر بوده است. با توجه به اینکه برخی از گاومیش‌های تحت مطالعه دارای پادتن ضد ویروس PPRبودند، بنابراین به نظر می‌رسد، ویروس توانایی انتقال از نشخوارکنندگان کوچک به بزرگ را دارا بوده و در کنترل و پیشگیری PPR، این مسئله باید مد نظر قرار گیرد. از سوی دیگرتوانایی ویروس PPRدر ایجاد عفونت در نشخوارکنندگان بزرگ تهدیدی جدی محسوب می¬شود که نیاز به بررسی و مطالعات بیشتر دارد.

برونشیت عفونی یکی از مهم ترین بیماری¬های ویروسی ماکیان است، که خسارات اقتصادی قابل توجهی به صنعت پرورش طیور در سرتاسر جهان وارد می¬کند. برونشیت عفونی یک بیماری تنفسی واگیر با حدت بالا ایجاد می¬کند. برخی سروتیپ¬های نفروتروپ ویروس برونشیت عفونی نفریت ایجاد می¬کنند. ویروس برونشیت عفونی مسئول کاهش تولید تخم و تولید تخم¬های غیر عادی است. بیماری برونشیت عفونی درمان ندارد و تنها راه پیشگیری در گله¬های طیور واکسیناسیون علیه ویروس برونشیت عفونی می¬باشد. ایمنی ضد برونشیت عفونی اکثرا به وسیله آزمایش¬های سرولوژیکی از جمله الایزا سنجیده می¬شود. ویروس برونشیت عفونی طیور (جنس کروناویروس، خانواده کروناویریده) دارای یک رشته RNA مثبت به طول 6/27 کیلو¬باز می¬باشد. ژنوم ویروس سه پروتئین ساختاری بزرگ را کد می¬کند: گلیکوپروتئین اسپایک، گلیکوپروتئین داخل غشایی و فسفوپروتئین نوکلئوکپسید با وزن 43 تا 50 کیلودالتون. هدف از این مطالعه تهیه فسفوپروتئین نوکلئوکپسید نوترکیب برای توسعه یک الایزای ارازن¬تر، ایمن¬تر و سریع¬تر است. برای این هدف بعد از استخراج RNAاز ویروس ژن مورد نظر با طول bp 1227 به وسیله RT-PCR تکثیر شد. سپس این ژن در یک پلاسمید بیانی (pMAL-C2X) کلون شد و پلاسمید نوترکیب به سویه Rosetta باکتری E.coliمنتقل شد. بیان پروتئین Nبه وسیله SDS-PAGE بررسی شد. بعد از خالص سازی پروتئین نوکلئوکپسید به وسیله کروماتوگرافی ستون رزین-آمیلوز، پروتئین در آزمایش وسترن بلات و الایزا برای تفریق سرم¬های مثبت (دارای آنتی¬بادی ضد ویروس برونشیت عفونی) و منفی جوجه¬ها استفاده شد. پروتئین نوکلئوکپسید نوترکیب با موفقیت توانست 2 گروه سرم را در هر دو آزمایش تفکیک کند. نتایج این مطالعه پیشنهاد می¬کند که این پروتئین می¬تواند به شکل موثری برای شناسایی آنتی¬بادی ویروس برونشیت عفونی به کار رود.