نئوسپورا کانینوم تک‌یاخته‌ای داخل سلولی اجباری و بسیار شبیه توکسوپلاسما گوندای است که به‌عنوان عامل سقط جنین در گوسفند مطرح می‌باشد. مواردی از گزارش سقط ناشی از نئوسپورا کانینوم در گوسفند گزارش شده است. لذا این مطالعه با هدف سنجش میزان آلودگی به این انگل در جنین‌های سقط شده استان خوزستان صورت گرفته است. در این مطالعه 100 نمونه مغز، کبد و مایعات محوطه صدری جنین‌های سقط شده گوسفند از مناطق مختلف استان خوزستان با ‌روش نمونه‌برداری تصادفی خوشه‌ای مورد بررسی قرار گرفت. جنین‌ها در ماه‌های مختلف آبستنی دچار سقط شده بودند و به سه گروه دوره اول آبستنی، دوره میانی آبستنی و دوره نهایی آبستنی تقسیم گردیدند. از جمعیت کل جنین‌های مورد مطالعه 51 عدد نر، 49 عدد ماده بودند. برای تشخیص آلودگی به نئوسپورا کانینوم از 2 آزمون واکنش زنجیره‌ای پلی‌مراز و آگلوتیناسیون اصلاح¬شده استفاده گردید. در 11 درصد از نمونه‌های مغز و 4 درصد از نمونه‌های کبد DNA انگل شناسایی گردید. میزان آلودگی در جنین‌های نرو ماده به‌ترتیب 7/11 و 2/12 درصد بود. بیشترین میزان آلودگی در جنین‌های شهرستان اهواز (20 درصد) و کم‌ترین میزان در شهرستان‌ دزفول (3/8 درصد) مشاهده گردید. از مجموع 39 نمونه مایع محوطه صدری، 11 نمونه (20/28 درصد) با روش NAT مثبت تشخیص داده شدند. به‌ترتیب 6/54 و 4/45 درصد از نمونه‌های مثبت مربوط به جنین‌های نر و ماده بود. بیش‌ترین میزان آلودگی در جنین‌های شهرستان‌های بهبهان و ایذه (50 درصد) و کم‌ترین میزان در شهرستان‌ ملاثانی (6/16 درصد) مشاهده گردید. همچنین 6 عدد از نمونه‌ها هم از نظر سرمی و هم از نظر مولکولی آلوده بودند. در مجموع نتایج مطالعه¬ی حاضر نشان می¬دهد که در این منطقه آلودگی به انگل نئوسپورا کانینوم وجود دارد و این مسئله در روش‌های پیش‌گیری و کنترل بیماری باید مدنظر سیاست گذاران بهداشتی قرار گیرد.

تلیسه¬ها در معرض بسیاری از میکروارگانیسم¬های مشابه می¬باشند که مسبب ایجاد عفونت داخل پستانی در زمان خشکی و شیرواری در گاو¬ها هستند. عفونت در تلیسه¬های شیری می¬تواند باعث ایجاد آسیب به بلوغ بافت¬های ترشحی گردد و منجر به کاهش تولید شیر در آن¬ها گردد. کارایی آنتی¬بیوتیک برای درمان عفونت-های داخل پستانی در تلیسه¬های غیر آبستن و تلیسه¬ها در اولین آبستنی، توسط تعداد کمی از محققین مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه¬ی زمان درمان دوره خشکی در کنترل عفونت¬های داخل پستانی بعد از زایش و میزان تولید شیر در تلیسه¬های شکم اول بود. برای این منظور، 75 راس تلیسه شکم اول برای مطالعه انتخاب شد و در 3 گروه که شامل: 25 تلیسه در روز 60 قبل از زایش (گروه A) و 25 تلیسه در روز 30 قبل از زایش (گروه B) و 25 تلیسه در بین روز¬های 60-30 قبل از زایش به عنوان گروه C قرار داده شدند. ترشحات غدد پستانی هر تلیسه قبل از زایش در یک میکروتیوب 5/1 میلی¬لیتری استریل تحت شرایط کنترل شده، جهت بررسی آلودگی باکتریایی جمع¬آوری گردید. سپس درمان داخل پستانی با پماد کلوکساسیلین در 50 تلیسه گروه¬های A و B صورت گرفت. در روز 3 بعد از زایش، 10 میلی¬لیتر شیر از 75 تلیسه در هر 3 گروه در یک لوله 12 میلی¬لیتری استریل جهت بررسی آلودگی باکتریایی جمع¬آوری گردید. میزان تولید شیر تلیسه¬ها در هر 3 گروه در روز¬های 30، 60 و 90 پس از زایش ثبت گردید. بر اساس نتایج کشت باکتریایی ترشحات غدد پستانی در قبل و بعد از زایش، حداقل آلودگی باکتریایی در تلیسه¬های گروه B و بیش¬ترین آلودگی در تلیسه¬های گروه کنترل مشاهده گردید. بین تلیسه¬های گروه A و C نیز تفاوت معنی¬دار مشاهده شد. با بررسی میزان تولید شیر تلیسه¬ها در هر 3 گروه مشخص شد که اختلاف معنی¬داری بین تولید شیر در روز 30 و 90 بعد از زایش در 3 گروه وجود دارد و حداکثر میزان تولید در گروه B و سپس گروه A تلیسه¬ها مشاهده شد. در این تحقیق، بهترین پاسخ به درمان در گروه B مشاهده شد اما به دلیل احتمال باقی¬ماندن آنتی¬بیوتیک در شیر توصیه می¬گردد که درمان خشکی تلیسه¬ها در روز 30 قبل از زایش انجام شود.

 از آنجا که متغیرهای زیادی بر میانگین غلظت سرمی تستوسترون در سگ¬ها تاثیرگذار هستند، مطالعه حاضر بر روی 6 قلاده سگ نر بالغ، سالم از نظر بالینی، از نژاد بومی و در محدوده سنی 2-5/1 سال انتخاب گردید. سپس در طول مدت مطالعه 1 سال (12 ماه)، هر 15 روز یک¬بار و در بازه زمانی 30/8 تا 30/11 قبل از ظهر، از ورید سفالیک خون¬گیری انجام ¬شد. نمونه¬های خون سانتریفوژ گردیده و سرم¬ها تا بررسی نهایی، در منفی 20 درجه سانتی¬گراد فریز شدند. غلظت سرمی تستوسترون با استفاده از روش الایزا اندازه¬گیری شد. اطلاعات در رابطه با درجه حرارت محیط، میزان بارندگی و طول روشنایی روز از اداره هواشناسی استان خوزستان اخذ شده و نتایج بدست آمده با استفاده از آنالیز آماری ANOVA و Paired t-test مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه میانگین±خطای استاندارد غلظت سرمی سالانه تستوسترون ng/ml 8/1±5/4 بدست آمد. حداقل و حداکثر غلظت سرمی تستوسترون به ترتیب، 2/0 و 3/7 نانوگرم در میلی¬لیتر بدست آمد.
نتایج به¬دست آمده نشان داد که تغییرات سطح سرمی تستوسترون، به طرز قابل توجهی تحت تاثیر ماه نمونه-گیری قرار گرفته است (0001/0>P)، به طوری¬که پایین¬ترین سطوح سرمی تستوسترون به میزان ng/ml 7/1 در ماه¬های اردیبهشت و خرداد و حداکثر سطح تستوسترون به میزان ng/ml 7/6و ng/ml 8/6 در ماه¬های دی و مرداد بوده است.
میانگین غلظت سرمی تستوسترون در فصل بهار ng/ml 25/0±93/1 بود، سپس با یک افزایش معنی¬دار در فصل تابستان به ng/ml 25/0±11/5 ¬رسید (05/0P<). در ادامه با یک کاهش اندک و غیر¬معنی¬دار در فصل پاییز به میزان ng/ml 25/0±96/4 تنزل یافته (05/0<P) و در ادامه با یک افزایش معنی¬دار، به سطح ng/ml 25/0±94/5 در زمستان رسید (05/0P<)، بنابراین غلظت سرمی تستوسترون تحت تاثیر فصل نمونه¬گیری قرار گرفته است.
به¬طور کلی، متغیرهای مورد بررسی فصل، تاثیر بالقوه¬ای بر غلظت سرمی تستوسترون دارد، به¬گونه¬ای که دما و طول روشنایی روز رابطه معنی¬دار منفی (دما R=-0.27; P=0.001، طول روشنایی روز R=-0.20; p=0.013) و میزان رطوبت، رابطه معنی¬دار مثبت (R=0.21; P=0.011) با غلظت سرمی تستوسترون سگ¬های مورد مطالعه داشته¬ است.

اندومتریت به معنی التهاب رحم بدون علائم بیماری عمومی می باشد. این بیماری با ترشحات موکوسی چرکی و چرکی پس از زایمان قابل شناسایی و با باکتری های هوازی و بی هوازی آلوده کننده رحم، در ارتباط است. تجویز داخل رحمی آنتی بیوتیک های مختلف سبب ایجاد باقیمانده دارویی در شیر و گوشت می شود. لوگل ایداین و اکسی تترا سیکلین تخریش کننده هستند و گزارشاتی مبنی بر ایجاد نکروز انعقادی پس از استفاده از آن ها در سطح اندومتر وجود دارد. هدف از این تحقیق بررسی اثر درمان داخل رحمی دکستروز 50 درصد و پارافین مایع به جای آنتی بیوتیک بر اندومتریت پس از زایش می باشد. در این تحقیق تعداد 60 راس گاو با نشانه های اندومتریت کلینیکی در روز 3±26 پس از زایمان به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند که شامل: درمان با 50 میلی لیتر پارافین در گروه اول، درمان با 200 میلی لیتر دکستروز 50 درصد در گروه دوم، درمان با پماد داخل رحمی حاوی سفاپرین (متری کیور) در گروه سوم و گروه کنترل منفی که بدون درمان باقی گذاشته شدند. از هر گروه دو نمونه ترشح رحمی قبل و بعد از درمان گرفته شده و درون لوله های استریل به آزمایشگاه ارجاع داده شد و نوع باکتری و تراکم رشد آن در نمونه های قبل و بعد از هردرمان بررسی گردید. با ارزیابی و مقایسه ترشحات رحمی و ماهیت آن ها، تغییرات قطر شاخ و قطر سرویکس قبل و بعد از درمان در این تحقیق، مشاهده گردید که مقایسه شاخص قطر شاخ رحم در هر گروه از درمان در زمان قبل و بعد از درمان به جز درگروه پارافین، از اختلاف معنی داری برخوردار بود اما با مقایسه شاخص قطر سرویکس و تراکم رشد باکتری در این دو زمان در تمامی گروه ها اختلاف معنی داری مشاهده شد. با استناد به نتایج حاصل از این تحقیق می توان دکستروز هیپرتونیک 50% را جایگزین مناسبی برای متری کیور، در درمان اندومتریت پس از زایش در نظر گرفت.