لینگواتولا ¬سراتا انگلی زئونوز با گسترش جهانی است. فرم بالغ آن در بینی و مجاری هوایی سگ¬سانان به‌عنوان میزبان نهایی دیده می¬شود درحالی‌که مراحل نابالغ آن بیشتر در عقده¬های لنفاوی مزانتر میزبانان واسط نشخوارکنندگان مشاهده می¬شود. میزان شیوع آلودگی نشخوارکنندگان به این انگل در مناطق مختلف ایران و جهان بیشتر بر پایه بررسی¬های کشتارگاهی انجام‌شده است. بنابراین هدف از این مطالعه آن است تا با بررسی شیوع سرمی آلودگی بزان منطقه ایلام و اهواز به لینگواتولا سراتا به روش الایزا و یافتن اطلاعات اپیدمیولوژیکی زمینه اقدامات کنترلی آن فراهم گردد. در این مطالعه آنتی¬ژن دفعی– ترشحی با کشت نوچه¬ها در محیط کشت RPMI آنتی‌بیوتیک¬دار تهیه شد. تعداد 1172 نمونه سرم بز از پنج منطقه جغرافیایی استان ایلام و کشتارگاه اهواز به روش الایزا موردبررسی قرار گرفت. آنالیز داده‌ها با نرم‌افزار SPSS انجام گرفت. میزان آلودگی بزان به انگل در شهرستان دهلران (جنوب) 2/19 % ، در شهرستان ایوان ( شمال) 4/63 % ، در شهرستان چرداول (شرق) 9/16 %، در شهرستان مهران ( غرب) 9/9 % و در مرکز استان ( ایلام) 8/65 % و ازنظر آماری اختلاف معنی¬داری بین این مناطق وجود داشت. همچنین میزان آلودگی بزان در اهواز5/38 % بود. میزان شیوع آلودگی در ایلام و شهرستان¬ها در جنس نر 2/32 % ، در جنس ماده 6/24 % و در آلودگی به انگل بین دو جنس تفاوت معناداری مشاهده شد. آلودگی در بزان اهواز در جنس نر 7/36 % و در جنس ماده 7/39% به دست آمد و در آلودگی به انگل بین دو جنس تفاوت معنی¬داری مشاهده نشد. میزان شیوع آلودگی به انگل در اهواز به‌طور معنی¬داری با افزایش سن افزایش نشان داد. در ایلام و شهرستان¬ها اختلاف معنی¬داری بین آلودگی در سنین مختلف مشاهده نشد. میزان شیوع آلودگی به انگل در گله¬های واجد سگ با 7/26 % و در گله¬های فاقد سگ 8/30 % که دارای اختلاف معناداری نبود. نتایج نشان داد که بین گروه¬ها (ساکن 1/29 % و کوچ رو 9/26% ) ازلحاظ آلودگی تفاوت معنی¬داری وجود ندارد. و بین نوع دامداری(سنتی و صنعتی) و میزان ابتلا ازلحاظ آماری ( 01/0P<) اختلاف معناداری وجود دارد. میزان شیوع آلودگی در گله¬هایی که دارو مصرف نموده¬اند 67/22 % ، در گله¬هایی که دارو مصرف نکرده¬اند 9/32 % به دست آمد که نشان می¬دهد اختلاف معنی¬داری بین بزانی که دارو مصرف کرده و دارو مصرف نکرده وجود دارد. میزان شیوع آلودگی در ایلام در فصل تابستان 9/29 %، فصل پاییز 7/31 % و در فصل زمستان 1/23 % به دست آمد که ازنظر آماری اختلاف معنی¬داری بین فصول مختلف مشاهده نشد. با توجه به شیوع نسبتاً بالای آلودگی لینگواتولا سراتا در بزهای استان ایلام و اهواز لازم است اقدامات اساسی برای کنترل و پیش‌گیری آن انجام گیرد.

<p>لینگواتولاسراتا یکی از انگل&not;های سگ با اهمیت زئونوزی است. میزبان&not;های واسط علفخوار ازجمله گوسفند نقش عمده&not;ای در بقاء و پراکندگی انگل دارند. هدف از این مطالعه اطلاع یافتن از میزان شیوع آلودگی به این انگل در گوسفندان استان ایلام و اهواز بود. در این مطالعه طی 8 ماه از فروردین تا آبان ماه 1394 از غدد لنفاوی مزانتر تعداد 804 راس از گوسفندان کشتار شده در کشتارگاه&not;های استان ایلام (پنج منطقه جغرافیایی) و شهر اهواز نمونه&zwnj;گیری شد. نمونه هر حیوان (حدود 40 گرم) به&zwnj;طور مجزا با ثبت مشخصات منطقه، جنس، سن به آزمایشگاه انتقال داده &not;شد. در آزمایشگاه وضعیت غدد ازنظر رنگ (طبیعی، هموراژیک (قرمز)، تیره) یا ازنظر قوام (طبیعی، نرم، سفت) مشخص گردید. نمونه&zwnj;های مثبت با جمع&zwnj;آوری نوچه&zwnj;های لینگوآتولا سراتا تعیین گردید. نوچه-های جمع&zwnj;آوری&zwnj;شده هر نمونه شمارش و به الکل 70 درصد انتقال و سپس اندازه&not;گیری شدند. از مجموع 619 نمونه از گوسفندان ایلام 99 نمونه (16 درصد) به نوچه لینگواتولا سراتا آلوده بودند. بیشترین شیوع آلودگی در منطقه جنوبی19 درصد و کم&zwnj;ترین میزان در منطقه شرقی استان با 7/11 درصد به دست آمد. ازنظر آماری بین شیوع آلودگی در گوسفندان مناطق مختلف اختلاف معنی&zwnj;داری مشاهده نشد (05/0P&lt;). میزان شیوع آلودگی به نوچه در 203 راس ماده با 52 مورد آلوده (6/25 درصد) بیشتر از 416 راس نر با 47 مورد آلوده (3/11درصد) نشان داده شد. بین جنسیت و میزان شیوع آلودگی ازلحاظ آماری در سطح 05/0P&lt; رابطه معنی&not;دار دیده شد. در بررسی چهار گروه سنی گوسفندان موردمطالعه، بیشترین درصد آلودگی مربوط به سن سه و بیشتر از سه سال به میزان4/23 درصد و کم&zwnj;ترین درصد آلودگی مربوط به گروه سنی کم&zwnj;تر از یک سال به میزان 3/11 درصد بود. رابطه سن و میزان آلودگی معنی&not;دار بود (05/0&gt;p). با دسته&not;بندی شیوع آلودگی بر اساس رنگ غدد لنفاوی، بیشترین آلودگی در غدد لنفاوی سیاه (تیره) با 6/45 درصد در مقایسه با غدد لنفاوی قرمز با 1/7 درصد آلودگی دیده شد. بر اساس قوام غدد لنفاوی، بیشترین آلودگی در غدد لنفاوی نرم با 7/38 درصد آلودگی در مقایسه با غدد لنفاوی طبیعی با 4/10 درصد آلودگی دیده شد. رابطه رنگ و قوام غدد لنفاوی با میزان ابتلا معنی&not;دار بود (05/0&gt;p). از کل 185 نمونه غددلنفاوی گوسفندان اهواز تعداد 13 نمونه (7 درصد) به انگل لینگوآتولا سراتا آلوده بودند. بین شیوع آلودگی به لینگوآتولا سراتا در گوسفندان استان ایلام (16درصد) با شیوع آلودگی در شهر اهواز (7 درصد) در سطح (05/0&gt;p) تفاوت معنی&not;داری وجود داشت. دامنه اندازه طول نوچه&not;های جداشده (فیکس شده دراتانول 70 درصد) 12-3 میلی&not;متر با میانگین 64/5 میلی&not;متر بود. با توجه به میزان آلودگی در گوسفندان مناطق ذکرشده، اقدامات کنترلی در کاهش آلودگی در میزبان&zwnj;های اصلی ضروری به&zwnj;نظر می&zwnj;رسد.</p>

لینگواتولا سراتا یکی از عوامل انگلی مشترک بین انسان و دام با گسترش جهانی است. میزبان اصلی آن سگ و سایر گوشت‌خواران و میزبان‌های واسط آن علفخواران و برخی جوندگان است. در بز و سایر میزبان‌های واسط فاقد نشانه‌های بالینی است و تشخیص و بررسی‌های فراوانی آلودگی به این انگل عمدتاً بر اساس مشاهدات کشتارگاهی، کالبدگشایی و یا آزمایش‌های هیستوپاتولوژی انجام‌گرفته است. بنابراین هدف از این مطالعه که برای اولین بار انجام‌شده، ارزیابی روش هماگلوتیناسیون غیرمستقیم برای تشخیص سرمی لینگواتولا سراتا در بز با استفاده از آنتی‌ژن‌های دفعی-ترشحی و پیکری نوچه انگل بود. آنتی‌ژن پیکری از نوچه‌های جمع‌آوری‌شده از غدد لنفاوی مزانتر بز و هموژنیزه کردن آن‌ها به میزان 25 نوچه در میلی‌لیتر PBS- RPMI-1640 و آنتی‌ژن دفعی ترشحی نیز با کشت به میزان 25 نوچه در میلی‌لیتر در محیط RPMI-1640 به دست آمد. ارزیابی اولیه برای تعیین بهترین آنتی¬ژن از بین آنتی¬ژن¬های دفعی ترشحی، پیکری مضاف (با DTT یا PMSF) و ساده انجام شد. نتایج آن نشان داد که آنتی‌ژن¬های ساده به‌ویژه دفعی ترشحی آن با دقیق‌ترین نتیجه و بهتر از نوع مضاف است. در ارزیابی هماگلوتیناسیون غیرمستقیم با استفاده از 40 نمونه سرم مثبت از بزان آلوده به انگل و 40 نمونه سرم منفی بزهای زیر 3 ماه در 5 رقت از 2/1 تا 32/1، حساسیت، ویژگی، ارزش پیشگویی مثبت، ارزش پیشگویی منفی با آنتی‌ژن پیکری به ترتیب 5/7، 5/97، 75، 51 درصد، و با آنتی‌ژن دفعی ترشحی نیز 83، 85، 86، 81 درصد برآورد گردید. نتایج شیوع سرمی آلودگی به لینگواتولا سراتا در بزان کشتار شده در اهواز با آزمایش هماگلوتیناسیون غیرمستقیم و آنتی‌ژن دفعی ترشحی انگل نشان داد که از 281 نمونه سرم مورد بررسی 158 نمونه (57 درصد) مثبت بودند. بنابراین، آزمون هماگلوتیناسیون غیرمستقیم با به‌کارگیری آنتی‌ژن دفعی ترشحی نوچه لینگواتولا سراتا می‌تواند برای پایش آلودگی در بز به‌ویژه در مطالعات همه‌گیری‌شناسی مورد ارزیابی قرار گیرد، توجه به میزان آلودگی بزان در منطقه اعمال روش‌های کنترل و پیشگیری را ضروری می‌سازد.

استروس اویس (مگس بینی گوسفند) یکی از انگل¬ها¬ی مهم در نشخوارکنندگان کوچک اهلی می باشد. موارد زیادی از آلودگی¬های بینی حلقی، چشمی انسان در ایران و برخی از کشورها گزارش شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی آنتی¬ژن¬های دفعی-ترشحی و پیکری لاروهای استروس اویس برای تشخیص آلودگی این انگل در بز با دو روش کانترایمنوالکتروفورز و هماگلوتیناسیون غیرمستقیم می¬باشد. جهت انجام این مطالعه با مراجعه به کشتارگاه بهبهان و علامت گذاری و خون¬گیری از بزان، لاروهای مرحله¬ی دوم و سوم از حفره شاخ بزان کشتار شده جدا گردید. لاروهای جمع آوری شده چندین بار با PBS آنتی-بیوتیک¬دار شستشو داده شدند. برای تهیه¬ی آنتی¬ژن¬های پیکری تعدادی لارو مرحله¬ی دوم و سوم در PBS همراه با DTT بصورت مجزا به وسیله سونیکاتور هموژنیزه و بعد سانتریفوژ گردید و مایع رویی هر یک فیلتر گردید. برای تهیه¬ی آنتی¬ژن¬های دفعی-ترشحی تعدادی لارو مرحله¬ی دوم و سوم در محیط RPMI آنتی¬بیوتیک¬دار در انکوباتور همراه با Co2 5 درصد برای 24 ساعت کشت داده شد سپس مایع رویی سانتریفوژ و فیلتر گردید و در نهایت میزان پروتئین نمونه¬ها به روش برادفورد اندازه¬گیری شد. در مطالعه حاضر کارآیی هماگلوتیناسیون غیرمستقیم و کانترایمنوالکتروفورز با تعداد 30 نمونه سرمی مثبت تهیه شده از بزان آلوده به انگل و 30 نمونه منفی غیرآلوده تهیه شده از بزغاله¬های ایندور، به منظور تشخیص آلودگی به این انگل در دام زنده (بز) ارزیابی شد. نتایج ارزیابی شاخص¬های آزمون، حساسیت و ویژگی در آزمایش هماگلوتیناسیون غیرمستقیم برای آنتی¬ژن دفعی-ترشحی لارو مرحله¬¬ی دوم استروس اویس به ترتیب 91 و 85 درصد و برای آنتی¬ژن پیکری لارو مرحله¬ی دوم به ترتیب 82 و 96 درصد بدست آمد. همچنین حساسیت و ویژگی آنتی¬ژن دفعی-ترشحی برای لارو مرحله¬ی سوم این انگل به ترتیب 86 و 100 درصد و برای آنتی¬ژن پیکری لارو مرحله¬ی ¬سوم به ترتیب 23و 92 درصد بدست آمد.
این مطالعه نشان داد که روش کانترایمنوالکتروفورز برای تشخیص آلودگی به این انگل در دام زنده (بز) در مقایسه با روش هماگلوتیناسیون غیرمستقیم فاقد ارزش تشخیصی می¬باشد. در روش کانترایمنوالکتروفورز حساسیت برای آنتی¬ژن دفعی-ترشحی لارو مرحله¬ی دوم به ترتیب 79/15و12درصد بدست آمد. در ارزیابی آلودگی تعداد 206 نمونه سرم تهیه شده از بزان منطقه با استفاده از روش هماگلوتیناسیون غیرمستقیم با آنتی¬ژن دفعی-ترشحی لاروهای مرحله¬ی دوم و سوم میزان آلودگی بزان منطقه بهبهان به استروس اویس به ترتیب 7/59 و 2/43 درصد و با هردو آنتی¬ژن 4/36 درصد تعیین گردید.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که می¬توان با استفاده از آنتی¬ژن¬های¬ دفعی-ترشحی لاروهای مرحله¬ی دوم و سوم استروس اویس و روش هماگلوتیناسیون غیرمستقیم به عنوان روشی سریع و ارزان برای تشخیص آلودگی در دام زنده (گوسفند و بز) به ویژه در گله¬های پر جمعیت دام به منظور درمان، کنترل و کاهش خسارات اقتصادی ناشی انگل در دام ها و نیز کاهش میازیس در انسان استفاده کرد.
 

لینگواتولا سراتا، یک انگل شبه بندپاست که در دسته پنتاستومیدا قرار دارد. انگل بالغ در مجاری تنفسی سگ سانان (میزبان¬اصلی) و مراحل لاروی آن در احشاء علفخواران نظیر گوسفند (میزبانان واسط) زندگی می¬کند. این مطالعه به منظور بررسی سرولوژی میزان شیوع انگل لینگواتولاسراتا در گوسفندان استان کرمانشاه و با روش الایزای طراحی شده انجام گرفت. نمونه-گیری از خون گوسفندان 5 منطقه (شهرستان) استان کرمانشاه به صورت تصادفی انجام گرفت. نمونه¬ها با روش الایزا و با استفاده از آنتی ژن دفعی – ترشحی نوچه های لینگواتولاسراتا حاصل از نگهداری آنها در محیط RPMI و کنژوگه ضد ایمونوگلوبولینG گوسفندی انجام شد. نتایج با توجه به جنس، منطقه و سن (2>-1، 3>-2 و4 ≤ -3سال) دسته بندی شد و با آزمون مربع کای و نرم افزار SPSS مورد آنالیز آماری قرار گرفت. از مجموع 450 نمونه سرم گوسفندی مورد بررسی 125 نمونه (8/27¬%) از لحاظ سرولوژی مثبت بوده اند.از کل تعداد 125 نمونه سرم آلوده‏، 68 نمونه (2/30%) مربوط به جنس نر و 57 نمونه (3/25%) مربوط به جنس ماده آلودگی به انگل را نشان دادند. در مقایسه نتایج بین میزان آلودگی در دو جنس نر و ماده اختلاف معنی داری مشاهده نگردید(05/0¬p>).در گروه¬¬های سنی مختلف اختلاف معنی داری در میزان آلودگی با افزایش سن مشاهده گردید (05/0 p<). میزان آلودگی در گوسفندان کرمانشاه (25%) ، اورامانات (پاوه-روانسر-جوانرود) (3/45%) ، هرسین (2/22%)، گیلان غرب (33% ) و اسلام آباد غرب (5/9% ) بود.¬ در شیوع آلودگی در این مناطق اختلاف معنی¬داری مشاهده شد (05/0 p<) . با توجه به شیوع نسبتاً بالای آلودگی لینگواتولا سراتا در بین گوسفندان که به طور غیر مستقیم نشان دهنده آلودگی سگ های منطقه به این انگل می باشد. به نظر می¬رسد بایستی برنامه های کنترلی در میزبانان واسط و اصلی مد نظر قرار داده شود.

لینگواتولاسراتا عامل بیماری مشترک لینگواتولوز در انسان و برخی از حیوانات می¬باشد. در سیر تکاملی این انگل گوشتخوارانی همچون سگ میزبان نهایی و نشخوارکنندگان، انسان و سایر پستانداران به عنوان میزبان واسط یا بن بست مطرح هستند. با توجه نقش و اهمیت نشخوارکنندگان در بقا و انتقال انگل به میزبانان اصلی و انسان، هدف این مطالعه آن است تا ضمن بررسی شیوع سرمی انگل به روش الایزا، ارتباط بین آلودگی و نگهداری سگ در گله¬های گوسفند درمنطقه ایلام را روشن نماید. در این مطالعه تعداد 598 نمونه سرم گوسفندی در سه فصل بهار، تابستان و پاییز و از پنج منطقه جغرافیایی ( شهرستان) استان ایلام جمع¬آوری و با استفاده از آنتی ژن های دفعی- ترشحی نوچه¬های انگل و روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز داده¬ها با نرم¬افزار SPSS انجام گرفت. نتایج آزمون الایزا، شیوع سرمی آلودگی گوسفندان ایلام را به مراحل لاروی (نوچه) لینگواتولا سراتا 192راس ( 1/32 درصد) نشان داد. میزان آلودگی گوسفندان به انگل در شهرستان¬های جنوبی استان(دهلران و آبدانان) بالا (با میانگین 95/44%) و در شهرستان¬های شمالی (ایلام و سیروان ) پایین (با میانگین 15/23%) و از نظر آماری دارای اختلاف معنی¬داری بین این مناطق وجود داشت. میزان شیوع آلودگی در جنس نر 5/32 درصد، در جنس ماده 7/31درصد بدست آمد و در آلودگی به انگل بین دو جنس تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج نشان داد که میزان شیوع آلودگی بطور معنی داری (05/0P<) با افزایش سن افزایش می¬یابد بطوریکه ( کمترین آلودگی با 5/14% در گروه سنی 2>- 1 و بیشترین آلودگی با 4/41% در گروه سنی 4 ≤- 3 سال مشاهده شد. میزان شیوع آلودگی به انگل درگله¬های واجد سگ با 5/59 درصد، در مقایسه با گله¬های فاقد سگ به میزان 3/22 درصد، بالاتر و دارای اختلاف معنا دار بود. میزان شیوع آلودگی به لینگواتولا سراتا در فصول مختلف از نظر آماری معنی دار می¬باشد(p<0.05) که بیشترین میزان شیوع آلودگی در فصل بهار با 6/43 درصد و کمترین آن در پائیز با درصد 1/32 بدست آمد. با توجه به میزان شیوع نسبتاً بالای آلودگی در گوسفندان منطقه ایلام، می بایستی با برنامه¬های کنترلی اقدامات موثری در جهت کاهش آلودگی صورت گیرد

لینگواتولا سراتا انگلی زئونوز با گسترش جهانی می‌باشد. بالغ آن در مجاری بینی سگ و سگ‌سانان (میزبان اصلی). مراحل لاروی آن در غدد لنفاوی مزانتر نشخوارکنندگان (میزبان واسط) از جمله گوسفند رخ می‌دهد. آلودگی در میزبان واسط فاقد نشانه بالینی است.
آنتی¬ژن‌های پیکری از نوچه¬های جمع آوری شده از غدد لنفاوی مزانتر گوسفند و هموژنیزه کردن آن‌ها با دستگاه سونیکاتور تهیه شد. آنتی¬ژن دفعی – ترشحی نیز با کشت نوچه¬ها در محیط کشت RPMI آنتی‌بیوتیک¬دار تهیه شد. سپس نمونه¬ها سانتریفوژ و فیلتر گردید و در نهایت میزان پروتئین نمونه¬ها با روش برادفورد اندازه گیری شدند. جهت تهیه آنتی‌سرم و بررسی ایمنی¬زائی این آنتی¬ژن‌ها تعدادی خرگوش با آنتی¬ژن‌های پیکری و دفعی – ترشحی لینگواتولا سراتا ایمن شدند، سپس از آن‌ها خون¬گیری به¬عمل آمد.
با استفاده از روش SDS-PAGE پروفایل پروتئینی نمونه¬ها مشخص و با کوماسی بلو رنگ آمیزی گردید. تعیین آنتی¬ژن‌های ایمنی‌زا به¬روش ایمونوبلاتینگ با استفاده از سرم آلوده گوسفندان با میزان آلودگی متفاوت و سرم¬ خرگوش و کنژوگه¬های مربوطه انجام شد. در عصاره پیکری 18 باند پروتئینی مشاهده شد که 10 باند ایمنی‌زای شاخص آن شامل باندهای 25، 28، 36، 45، 48، 67، 75، 91، 100 و یک باند بالای 180 کیلودالتون بود. و در مواد دفعی- ترشحی 9 باند پروتئینی مشاهده شد که 3 باند ایمنی‌زای شاخص آن شامل باندهای 38، 58 و یک باند بالای 180 کیلودالتون بود. در ایمونوبلاتینگ آنتی¬ژن پیکری سرم خرگوش آلوده 4 باند ایمنی¬زا با وزن¬های 55، 77، 91 و یک باند بالای 180 کیلودالتون و در ایمونوبلاتینگ آنتی‌ژن دفعی-ترشحی آن باند 48 کیلو دالتونی مشاهده شد. به‌نظر می‌رسد باند بالای 180 کیلو دالتون در آلودگی با آنتی‌ژن‌های پیکری و دفعی-ترشحی در گوسفند باند ایمنی‌زا می‌باشد که از آن می‌توان برای مطالعات ایمونولوژیکی محافظتی و تشخیصی در گوسفند و سایر حیوانات استفاده کرد.