با توجه به تخریب ناپذیر بودن فلزات سنگین، تجمع آن¬ها برای حیات انسان، حیوانات و گیاهان مخاطره¬آمیز است. روش¬های کنونی ردیابی فلزات سنگین دارای مشکلاتیاز قبیل هزینه زیاد، مدت زمان انجام آزمون، عدم قابلیت دسترسی آسان به ابزارهای مورد نیاز ، الزام وجود ابزارهای گران قیمت و کارشناس ماهر هستند؛ این امر سبب شده است که روش¬هایی جایگزین برای برطرف نمودن و یا کاهش این موانع به¬کار برده شوند.روش¬های بر مبنای آنتی¬بادی راه¬کاری مناسب برای ردیابی فلزات سنگین است که نسبت به روش¬های پیشین دارای مزیت¬های فراوانی است.
در این مطالعه اتصال سرب به آلبومین با استفاده ازEDTA و DTPA با تنوع در میزان مواد، pHو زمان واکنش انجام شده است.پس از بهینه¬سازی شرایط کونژوگه نمودن، تولید آنتی¬بادی علیه مجتمع¬ سرب-شلاتور-آلبومین با آزمون الیزا بررسی ¬شد.بر اساس نتایج حاصل شده،DTPA حدود 2 برابر بیشتر از EDTA سرب را به هر ملکول از آلبومین متصل می¬نماید. شرایط بهینه الحاق EDTA به سرب و آلبومین در 6/9 =pH و مولاریته 25 برابر سرب بود؛ این شرایط برای الحاق DTPA به سرب و آلبومین در pH به ترتیب 4/7-6/9 و 6/9 و مولاریته 4 برابر سرب بود. ایمن¬سازی با مجتمع دارای میزان بالاتر سرب متصل به هر ملکول آلبومین و حلالیت، سبب افزایش عیار آنتی¬بادی¬های واکنش دهنده با سرب می¬شود.
 

ورم پستان از مشکلات عمده مزارع گاوهای شیری است و همه ساله خسارات عمده ای را متوجه دامداری های خرد و کلان می¬سازد؛ تحقیق و بکارگیری روش¬های جدید تشخیص و درمان می¬تواند در پیشگیری از گسترش بیماری و کاهش خسارات اقتصادی ناشی از آن موثر باشد. هدف این تحقیق، بررسی امکان ردیابی برخی از مهم ترین عوامل مولد ورم پستان باکتریایی با آزمون آگلوتیناسیون لاتکس است.
پس از تهیه سرم¬های هیپر ایمن و جداسازی ایمونوگلوبولین¬های G از سرم خرگوش¬های ایمن¬سازی شده با باکتری¬های استرپتوکوکوس آگالاکتیه، اشریشیا کولای، استافیلوکوکوس اورئوس و تروپرلا پایوژنز و بهینه سازی اتصال آنتی¬بادی به ذرات لانکس، حساسیت این آزمون در ردیابی این باکتری¬ها در نمونه آب و شیر انجام شد.
جدول 1. حساسیت آزمون آگلوتیناسیون لاتکس در ردیابی باکتری های استرپتوکوکوس آگالاکتیه، اشریشیا کولای، استافیلوکوکوس اورئوس و تروپرلا پایوژنز.

 

 

ردیابی باکتری در نمونه                                     استرپتوکوکوس آگالاکتیه     اشریشیا کولای      استافیلوکوکوس اورئوس          تروپرلا پایوژنز
سرم فیزیولوژی                                                      10³×1/3               10⁷×2                   10⁴×1/58                    10⁴×5/4
شیر                                                                    10⁶× 1/28            10⁶×3/9                 10⁵×7/5                    10⁷×4/8

با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، امکان بکارگیری روش سریع آگلوتیناسیون لاتکس در تشخیص باکتری¬های مذکور در نمونه-های کشت باکتری و همچنین موارد بالینی اورام پستان وجود دارد.
 

هدف این مطالعه ارزیابی علائم بیماری، تغییرات و ارتباط فاکتورهای خون¬شناسی و برخی از فاکتورهای ایمنی ذاتی در عفونت لاکتوکوکوس گارویه در ماهی قزل¬آلای رنگین¬کمان (Oncorhynchus mykiss) بود. تعداد 270 قطعه ماهی¬ در 3 گروه شامل عفونت حاد لاکتوکوکوس گارویه، عفونت مزمن لاکتوکوکوس گارویه و یک گروه کنترل بدون آلودگی تقسیم¬بندی شدند. گروه عفونت حاد با میزان CFU/ml 108×3 و گروه عفونت مزمن با میزان CFU/ml 107×3 از باکتری لاکتوکوکوس گارویه به صورت تزریق داخل صفاقی در یک نوبت آلوده شدند. در روزهای 0، 1، 3، 14 و 21 بعد از تزریق، نمونه خون و بافت (مغز، کلیه قدامی و طحال) از هر گروه (6 ماهی) اخذ گردید. در بررسی درمانگاهی، بی¬حالی، اگزوفتالمی و آسیت و تلفات بالا مشاهده شد. فعالیت لیزوزیم، مایلوپرواکسیداز، کمپلمان مسیر فرعی و کلاسیک، اثر باکتری کشی سرم، عیار آنتی¬بادی در گروه¬های تیمار در مقایسه با گروه کنترل به شکل معنی¬داری افزایش یافته بود (05/0p<). نتایج نشان دهنده کاهش سطح هماتوکریت و هموگلوبین در تیمارها بود (05/0p<). گلبول¬های سفید در گروه¬های تیمار به شکل واضحی افزایش پیدا کرده بودند. ارتباط معنی¬دار بین میزان CRP سرم با برخی از فاکتورهای ایمنی و خونی از قبیل فعالیت باکتری کشی، فعالیت کمپلمان در مسیر کلاسیک، میزان فعالیت آنزیم¬های لیزوزیم و مایلوپراکسیداز، میزان گلبول¬های سفید و هماتوکریت مشاهده شد. تغییرات فاکتورهای ایمنی و خون¬شناسی وابسته به حدت بیماری و زمان ارزیابی بود. علی¬رغم وجود ارتباط معنی¬دار میان برخی از شاخص¬های سیستم ایمنی ذاتی با پروتئین واکنش پذیر C، ارائه مدل مشخص جهت تخمین میزان این فاکتورها، ممکن نشده است.

<p style="text-align: justify;">علی&not;رغم مشکلات فراوان بهداشتی ناشی از عقرب&not;زدگی، در سال&not;های اخیر تحقیق-های زیادی معطوف به استفاده از زهر در امور درمانی شده است. با توجه به عدم وجود اثرات سمی ناشی تجویز خوراکی زهر عقرب در حیوانات آزمایشگاهی، هدف این پایان&not;نامه، بررسی جذب زهر از راه تجویز خوراکی، طراحی آزمون الیزا جهت ردیابی زهر عقرب مزوبتوس اپئوس و ارزیابی کینتیک جذب زهر و مقایسه این موارد در موش و ماکیان بود. تعداد 30 قطعه مرغ، در 10 گروه 3 قطعه&not;ای تقسیم بندی شدند. گروه&not;های 5-1 به ترتیب مقادیر 5/0، 2، 5، 10 و 20 میلی&not;گرم زهر عقرب مزوبتوس اپئوس به روش خوراکی دریافت کردند؛ گروه&not;های 10-6 به ترتیب این مقادیر را به روش زیر&not;جلدی دریافت نمودند. تعداد 30 سر موش نیز در 10 گروه 3 تایی قرار گرفتند. گروه&not;های 5-1 به ترتیب مقادیر 2/0، 5/0، 1، 2 و 5 میلی&not;گرم زهر به روش خوراکی دریافت کردند. گروه&not;های 10-6 موشی به ترتیب مقادیر 25، 50، 100، 150 و 180 میکرو&not;گرم زهر به روش زیر&not;جلدی دریافت نمودند. گروه-های کنترل موش و ماکیان به جای زهر، بافر نمکی فسفات دریافت نمودند. علائم درمانگاهی کلیه&not;ی گروه&not;ها به مدت 48 ساعت ثبت شد و در بازه&not;های زمانی مختلف نمونه&not;ی خون اخذ گردید. جهت ردیابی زهر عقرب در نمونه&not;های سرم، طراحی الایزا انجام شد. نتایج نشان داد حداکثر میزان زهر در سرم موش و ماکیان یک ساعت بعد از تجویز زیر-جلدی است؛ همچنین 15 دقیقه تا 24 ساعت پس از تیمار، زهر در نمونه&not;های سرم قابل ردیابی می&not;باشد. حساسیت الایزای طراحی شده حداقل 5/19 نانو&not;گرم بود. زهر عقرب از 15 دقیقه تا 6 ساعت بعد از تجویز خوراکی در سرم قابل ردیابی بود. بیشترین غلظت سرمی زهر در تجویز خوراکی 2 ساعت پس از تیمار مشاهده شد. حداکثر زمان قابل ردیابی بودن زهر در سرم وابسته به میزان زهر تجویز شده بود. براساس یافته&not;ها زهر عقرب مزوبتوس اپئوس در گذر از دستگاه گوارش غیر&not;فعال و جذب می&not;شود که یافتن مکانیسم غیر&not;فعال شدن می&not;تواند سبب تسهیل درمان موضعی عقرب&not;زدگی شود. همچنین استفاده از راه تجویز خوراکی زهر عقرب، می&not;تواند سبب تسهیل کاربرد زهر در موارد درمانی گردد.</p>